Vrouw en Voetbal in de film

In de vrije tijd wordt er o.a. naar de bioscoop gegaan (of een videootje gekeken). Vrouw en voetbal is daarin een onderwerp dat niet echt vaak aan de orde komt, ofschoon....

Bend it like Beckham is een multiculturele komedie over het spanningsveld tussen traditie en individuele vrijheid. Zoals zoveel voetbalgekke jongeren wil Jess graag voetballen zoals David Beckham. Haar traditionele Sikh ouders zien liever dat ze een rechtenstudie gaat doen, gaat samenwonen met een Aziatische jongen en leert om Indiaas eten te bereiden. Jules is de sterspeler van Hounslow Harriers, die Jess spot terwijl ze een balletje trapt in het park. Ze haalt Jess over om mee te gaan naar de training. Niet veel later sneakt Jess bij elke mogelijkheid het huis uit om te werken aan haar dribbels, afrondingen en vrije trappen. Wanneer Jess´s ouders ontdekken waar ze mee bezig is slaat de vlam natuurlijk in de pan. Ondertussen is Jules moeder Paula doodsbang dat Jules voetbalobsessie haar verandert in een schreeuwende lesbie.
Deze film heeft in de grote bioscopen gedraaid en is al jaren op DVD beschikbaar.

Een meer serieuze film, winnaar van een Zilveren Beer op het filmfestival van Berlijn is "Offside" .
De inhoud van deze film van de Iraanse regisseur Jafar Panahi is ontleend aan de realiteit. Bij een interland tussen Iran en Japan kwamen ooit zeven toeschouwers om, maar de autoriteiten publiceerden de foto's van slechts zes overledenen. Het zevende slachtoffer zou een meisje zijn geweest dat de wedstrijd vermomd als man had bijgewoond.
Op lichtvoetige wijze maakt Panahi in Offside duidelijk hoe vreemd het is dat voetbalwedstrijden verboden zijn voor Iraanse vrouwen (de staat meent de vrouwen te beschermen tegen de obscure teksten die in het stadion gebezigd zouden worden), terwijl ze wel met mannen naar de bioscoop mogen. Offside mag in Iran niet worden vertoond.
In deze film proberen grote getalen jonge soldaten de meisjes uit de massa te pikken. De betrapte meisjes worden tussen dranghekken gevangen gehouden, om na afloop van de wedstrijd naar het bureau van de zedenpolitie gebracht te worden. In de provisorische gevangenis schetst Panahi een ontmoeting tussen jongeren die ongewild en ongewenst iets representeren.
De meisjes willen gewoon een voetbalwedstrijd zien, maar vertegenwoordigen de onderdrukte vrouw in de Iraanse maatschappij. De jongens vervullen gewoon hun dienstplicht, maar staan voor het repressieve regime en zijn religieus gefundeerde zedelijke restricties. Zo ontstaat de situatie waarin de soldaten tegenover de meisjes andermans regels moeten verdedigen die ze zelf niet onderschrijven.
Naast het feit dat deze film nog steeds te zien is in de filmhuizen, is die nu ook op DVD beschikbaar. Een aanrader.